"بینی" ابزار حس بویایی است. با این حال شما فقط وقتی خوب "می بینی" که از چشمانت به نحو احسن استفاده کرده باشی!
جالب این است که "خوش بینی" ربطی به "بینی" و "چشم" نداشته و بیش از هر چیز از حالات روحی آدمی سرچشمه می گیرد.
آدم ها وقتی سرخوش هستند که "دل و دماغ" داشته باشند، اما این نیز موضوع جالبی است که خوشحالی آن ها به اینکه "دماغ" بابایشان چاق باشد هم ربط پیدا می کند.
انسان ها با پاهایشان راه می روند. با این حال، پیش می آید که دماغ آن ها هم راه بیفتد!
بچه هایی که پینوکیو خوانده اند، "بینی" را ابزار حس صداقت دانسته و از روی کوتاهی و بلندی دماغ آدم ها، آن ها را شایسته اعتماد یا غیر قابل اعتماد می دانند.
"بینی" بخوبی نشان دهنده این که اوضاع و احوال مالی آدم ها زیر و رو شده است، می باشد، زیرا افراد به مجرد اینکه دستشان به دهانشان می رسد، قبل از هر عملی به فکر جراحی "بینی" می افتند.
البته می تواند ذهنمان به جای بد متمایل نگردد و به این فکر کنیم که دماغ عمل کرده ها بیش از خودنمایی، مایلند خود را نزد بچه های "پینوکیو خوانده"، معصوم و شایان اعتماد معرفی نمایند.
در بسیاری آدم ها "بینی" کمک می کند که اشیا و اشخاص خوب دیده شوند، زیرا برای وسیله خوب دیدن عینکی ها هیچ تکیه گاهی بهتر و قابل اعتمادتر از "گوش و بینی"، که جلو و دسته های عینک رویشان سوار می شوند، وجود ندارد!
بینی ,دماغ ,پینوکیو خوانده منبع
درباره این سایت